Geçmiş Geçmiştir.

Yaşam bir ömürdür. Ömür ise bir yolculuk. Başlar, devam eder, devam eder ve devam eder. Bitti dendiğinde aslında başa dönmüştür.

Ömrümüzün evreleri, basamakları vardır, tozlu rafları, gizli çekmeceleri,  kayıt defterleri ve tüm bunları silecek bir de silgisi vardır.

Ömrümüzün geçmişi, bugünü ve geleceği, dünü, şu anı ve yarını vardır. Her kelimesinde hangi zaman diliminde hissederse kendini, o an gerçekliğini oluşturur kişinin. Eğer dün ise hissettiği geçmiştedir. Kaybolmuşlarla uğraşıyor, tozlu raflardan çıkan geçmişin boşluğunda kaybolmuş tüm evrelere yeni form veriyor demektir. Hal bu ki, geçmiş geçmiştir, şu ana gelmez.

Bir gün, bir telefon gelir, sen tanımazsın, o seni tanıdığını söyler. Düşünürsün, bu sahne, ömrünün hangi çekmecelerinden çıkan bir kayıttır?  Bu kayıt senin içim gerekli mi, yoksa geçmişin silinmesi gereken tozlu bir sahnesi mi?

Hatırla bir silgin var mucizeler yaratan.  Temizle tüm çekmecelerini birer birer. Geçmiş geçmiştir. An şimdidir.

Kayıtlara geçecek tek bilgi ise sevgidir.

Kayda geçsin. Sizi seviyorum. Kendimi seviyorum